Zondag 15-5-2016
Wat kan je depressief worden van postduiven. Al het hele seizoen wil het maar niet lukken om de oude duiven in form te krijgen. Het gevolg teleurstellende uitslagen. Met als grote dieptepunt verleden week de vlucht vanuit Laon pas de 48e plek. En wederom 2 doffers weg. Dan ben ik als fanatieke liefhebber vreselijk van slag. Meteen werd toen al besloten voorlopig niet meer mee te doen met de oude duiven tot ik er zeker van ben dat de oude weer naar mijn zin trainen. De teleurstelling was echter zo groot dat ik er even totaal geen zin meer in had. Ik kon het verleden week niet opbrengen een stukje voor de krant te schrijven en ook voor mijn eigen site kon ik de moet niet opbrengen iets te schrijven. Ook de verzorging van de oude beperkte zich tot eten geven en drinken. Ik was totaal van slag.
Gelukkig gaan de jongen geweldig. Inmiddels vliegen ze met 33 in 1 koppel. Ze trainen makkelijk een uur en zien er geweldig uit. Ik ben de afgelopen weken bezig geweest met ze mak te maken. Ik ben gestart met ze pinda`s te leren eten. Ik koop op de markt een paar ons ongebrande pinda`s en breek die in kleine stukjes. Inmiddels vinden ze dit op 2 na allemaal zo lekker dat ze er om vechten om een stukje te krijgen. Als ik tijd heb en in het hok ga zitten met een hand pinda`s zit ik vol met duiven. `s Avonds voor de verduistering er voor gaat neem ik een hand vol mee en ga dan alle schabjes af en geef ze allemaal een paar stukjes pinda. De jonge staan gewoon te wachten tot ik bij hun schabje kom en pikken in mijn hand als ik niet opschiet. Dit heeft mij van de week wel geholpen om weer een beetje aardigheid in de sport te krijgen.
Zaterdag morgen konden de doffers met Raymond Moleveld mee voor een lap vluchtje. Raymond ging zijn duiven die niet mee waren op de vlucht naar Breda brengen en heeft toen mijn duiven ook meegenomen. Het vluchtje verliep zeer traag. En de duiven kwamen allemaal apart thuis. Inmiddels zit bij de oude Orni special in het drinkwater om te kijken of de vlieglust daar mee weer terug wil komen.
Wat zaterdag ook opviel is dat de duivinnen in de kist wel erg met elkaar beginnen aan te pappen. Bij het tonen voor het lapvluchtje waren er een aantal die niet echt fanatiek op hun doffer af gingen. Daarom is op zondag de “907” weer bij Raymond vandaan gehaald en hem in de kist gedaan. Daar zat zijn oude duivin weer geheel alleen want de weduwnaar waar ze mee aangelopen was na de kweek was 2 weken geleden achter gebleven. Ik hoop dat de 2 weer aanlopen en op de vloer gaan nestelen en zo de overige duivinnen op de schabjes houden. Zodat die weer meer behoefte aan hun doffer krijgen in het weekend. Ik zal zien hoe de rest van het oude duiven seizoen verloopt. Ik heb nog geen idee. Een ding weet ik wel ik moet er zeker van zijn dat ik mee kan draaien anders korf ik geen duiven in. Dus of en wanneer ik met de oude weer mee doe weet ik echt nog niet.
Bert is het pinkster weekend lekker ergens aan het fietsen dus de verzorging van de kwekers ligt in mijn handen. Hier zitten inmiddels 5 jongen die voorzichtig hun eerste stapjes naar buiten maken. En in de broedschalen liggen inmiddels weer een aantal kleine jongen en eieren. De oude vale duivin van Bert “Strikkie” genaamd uit 2002 was het hele seizoen gekoppeld met een jonge vale doffer. Zei legt echter geen eieren meer maar broed op stenen eieren en brengt dan een jong van een ander koppel groot. Dit gaat nog prima. Haar echtgenoot van verleden jaar heeft de kweekperiode in een andere afdeling met een andere duivin 3 ronde jongen gekweekt. 2 weken terug is de geleende duivin van dit koppel terug gegaan naar Raymond en de doffer in zijn oude broedhok terug gelaten. Het jong wat Strikkie groot aan het brengen was is inmiddels zo groot dat ze er niet meer op gaan zitten. Nu gaat ze elke keer weer terug naar haar oude partner. Haar huidige vale partner is daar jaloers op en volgt haar dan de hele tijd. Nu zitten er de hele tijd 2 doffers achter haar aan die allebei van geen wijken weten. En Strikkie vind het nog steeds leuk al die aandacht op haar 14 jarige leeftijd.