Zondag 4-10-2020

Gisteren alweer 56 geworden. Wat gaat de tijd hard. Vanwege de corona maatregelen heb ik er helaas niets aan gedaan, alleen mijn schoonvader en zwager zijn gisteren lekker chinees wezen eten.

Ook met de duiven is het rustig. De 30 duiven die de eerste selectie overleefd hebben zitten nog lekker bij elkaar in een doorgebroken hok.  Dus vrijheid blijheid. Ik probeer ze elke avond nog even los te laten. Dit ging op woensdagavond bijna fout. De duiven zaten op het hok toen ik ze opeens weg hoorde klappen. Toen ik later keek zat er vrolijk een kat op de nok van het hok!! Toen deze mij zag was hij als een speer vertrokken. Alleen toen moest ik zien de geschrokken duiven binnen te krijgen. Dit heeft tot de schemer geduurd. De laatste die binnen kwam was “de 76” die was van de vluchten al twee keer mijn eerste en bleef toen ook aarzelen met binnenkomen. Dus waarschijnlijk al eens eerder ergens van geschrokken. Ik hoop dat ze na de winter als ze gekoppeld zit hier overheen komt. En tijdens de vluchten weer snel binnen komt want het zal je gebeuren dat ze een vroege prijs verspeeld omdat ze bang is om binnen te komen.

Bij de oude vallen de veren er behoorlijk uit. Bij de jongen moet het nog een beetje op gang komen. Nu ze allemaal gewend zijn dat het helemaal een hok is en de drinkbak en voerbak in het gedeelte van de oude staat ben ik vandaag begonnen met een paratyfus kuur. De parastop kuur krijgen ze veertien dagen door het water.

Inmiddels begint het hoofdbreken over de laatste paar duiven die nog geruimd moeten worden. Dit wordt nog een lastig klusje vooral ook omdat er weinig echt mooie vluchten met de jongen zijn geweest. Maar tegen de tijd dat ze gescheiden gaan worden ben ik er wel uit. En zullen er niet meer dan 26 over zijn bij mij inclusief de duiven die dan bij Bert vandaan komen.